عفونت سيستم ادراري يك وضعيت باليني است كه ممكن است مجاري ادراري و مثانه ، ميزناي، لگنچه و پارانشيم كليه را گرفتار كند. اين عفونت ممكن است داراي علامت باليني باشد . درهرسني ديده مي شود حتي در دوران نوزادي و در دوران نوجواني به خصوص در افراد با افزايش فعاليتهاي جنسي شيوع عفونتهاي سيستم ادراري بيشتر افزايش مي يابد.

عوامل فيزيكي و آناتوميكي:

ساختمان خاص سيستم ادراري تحتاني باعث افزايش شيوع عفونت در جنس مونت مي شود.

طول مجراي ادرار در دختران كوچك مي باشد. كوتاهي اين مجرا باعث تسهيل تهاجم ميكروارگانيسم ها مي شود. شيرخواران ختنه نشده زير يكسال نسبت به شيرخواران ختنه شده بيشتربه عفونت هاي ادراري مبتلا مي شود .

باقي ماندن ادرار در مثانه كه علتش ممكن است ريفلاكس ، ناهنجاريهاي آناتوميكي يا فشار به حالب ها يا مثانه ،مثانه نوروژنيك ، بارداري، يبوست مزمن باشد ، نگهداشتن ادرار توسط كودكان شانس عفونت ادراري را در افراد بيشتر مي كند . از ديگر موارديكه خطر عفونت هاي بالا رونده سيستم ادراري را افزايش مي دهند مي توان به استفاده از لباس ها ي تنگ، پوشك هاي چسبان، عدم رعايت اصول بهداشتي و التهاب واژن و نيزآلودگي با كرمك اشاره كرد.

تظاهرات باليني :

تظاهرات باليني عفونت ادراري به سن كودك بستگي دارد در شيرخواران و كودكان زير 2 سال علائم اختصاصي وجود ندارد و نشانه ها گاهي مشابه اختلالات گوارشي است .

اين علائم عبارتند از : تهوع و استفراغ، مشكلات تغذيه اي ، اسهال، زردي و نفخ شكم، تب و هيپوترمي و عفونت خون، گريه و بي قراري ، عدم وزن گيري مناسب و گاهي ممكن است تا مدتها علائمي نداشته باشد.

شب ادراري يا بي اختياري ادرار بطور ناگهاني در طول روز تب ، ادرار بدبو، تكررادرار، دردشكم و پهلو، خون در ادرارو استفراغ.

ارزيابي تشخيصي : تشخيص عفونت ادراري بايد بر اساس ارزيابي تاريخچه ، معاينات فيزيكي ، آزمايش كامل و كشت ادرار محرز شود. براي تهيه نمونه گرفتن ادرار وسط از اولين دفع صبحگاهي مناسب مي باشد .

مصرف مايعات زيادي براي دستيابي به نمونه ادراركافي ممكن است باعث كاهش تعداد ميكروارگانيسم ها و رقيق شدن ادرار گردد.

چون كيسه هاي ادرار با مدت زيادي از ناحيه پرينه و اطراف مقعد ممكن است آلوده شود بنابراين كيسه ادراري بيش از 1 ساعت نبايد بماند. نمونه ادرار بايد سريعا به آزمايشگاه ارسال گردد درصورت تاخيرمي تواند تا24 ساعت دريخچال نگهداري شود.